SD70 pisze: ↑21 sie 2023, 20:05Wydawanie dziesiątek milionów złotych na rewitalizację linii po której będą jeździć 4 pary pociągów jest niczym innym jak defraudacją publicznych pieniędzy. Zarządca infrastruktury powinien wymagać od samorządów uruchamiania minimum 10-14 par pociągów regionalnych dziennie na zrewitalizowanych liniach. Na zachodzie Europy, akceptowalna oferta przewozowa to godzinny takt w ruchu regionalnym, również na liniach jednotorowych.
Nie chcę wyjść na szastającego publicznym groszem, ale gdyby faktycznie chodziło "tylko" o dziesiątki milionów złotych, to pewnie bym się w tym przypadku nie zgodził. Rozmawiamy raczej o setkach milionów złotych (wspomnijmy podejście do Kolej+).
Dla porównania warto tu też wspomnieć, że np. samo funkcjonowanie PL Olsztyn-Mazury - według informacji prasowych - kosztuje podatników ok. 20 mln złotych rocznie. A, w przeciwieństwie do organizacji publicznego transportu zbiorowego, prowadzenie lotniska nie jest ustawowym obowiązkiem marszałka... Tak to u nas wygląda.
Co do zasady zgadzam się z ogólną tezą, że planowanie inwestycji kolejowych i określenie ich skali powinno być wypadkową całościowego i wieloletniego planowania przewozów pasażerskich i towarowych na sieci transportowej, a z tym mamy w Polsce bardzo duży problem. Podzielam pogląd, że w większości przypadków 4 pary połączeń na dobę to żadna oferta, a inwestowanie w linie kolejowe i nowe przystanki bez gwarancji, że zostaną one odpowiednio wykorzystane, jest marnotrawieniem środków publicznych. Ponieważ powołuje się Pan na wzorce zachodnie, proszę o ewentualne przedstawienie materiałów źródłowych z innych krajów, które oficjalnie odnoszą się do kwestii wykluczenia komunikacyjnego i definiują minimalną liczbę połączeń, jaką należy uznać za sensowną. Zachęcam, aby czynić to w otwartym przeze mnie dokładnie w tym celu wątku:
viewtopic.php?t=1591 Jeden z dokumentów niemieckich już opisałem, ale czekam na kolejne inspiracje, które bardzo przydają się później w różnych dyskusjach: prywatnych i zawodowych.
I jeszcze jedno. Akurat linia nr 223 posiada tę specyficzną cechę, że oprócz funkcji cywilnych ma też znaczenie wojskowe. Wiemy, że czasy zrobiły się napięte. W latach "spokoju" mogło wydawać się, że w dobie cichego rozwoju nowoczesnych technologii wojskowych kolej utraciła swoje militarne znacznie, ale teraz trzeba to chyba przewartościować, czego dowodzi przykład Ukrainy. Zwracam uwagę, że na dziś dojazd do poligonu w Orzyszu możliwy jest tylko przez Ełk, czyli "w stronę zagrożenia", co na zwykłą logikę ze strategicznego punktu widzenia wydaje się niewystarczające i ryzykowne.